Zoals u weet ben ik dierenarts. Daarnaast ben ik echtgenoot, moeder en mezelf. De volgorde waarin ik deze rollen vervul, verschilt van dag tot dag, soms zelfs van moment tot moment. Sinds 2007 heb ik een eigen praktijk aan het Zwolse Diep en lopen de rollen 24 uur per dag door elkaar. Ik switch van moeder naar dierenarts, van echtgenoot naar moeder en probeer mezelf hierin als stabiele factor te bewaren.
Terug naar het honden- en kattenverhaal. Bij een bezoek aan de praktijk worden de meeste onder u hartelijk welkom geheten door onze poes Madelief. Zij is ooit binnengebracht door de dierenambulance, bleek zwanger te zijn van twee kittens en ach, ik ben een dierenvriend, dus ze zijn alle drie gebleven. Tot enig ongenoegen van mijn man, want hij is een hondenmens. Overigens, een hond heeft een baas en een kat heeft personeel. Als we dit zouden kunnen doortrekken naar hondenmensen en kattenmensen, begrijpt u een beetje hoe de verhoudingen hier in huis liggen.
Madelief is voor niemand bang. Ze kan een kattenkoppie zijn, maar over het algemeen komt ze naar iedereen toe en laat zich, zoals dat een beetje kat betaamt, aaien door een ieder die dit wil. De buurt, tot en met het schoolplein van ’t Wold toe, is een beetje van haar. Zelfs honden die op de praktijk komen, van teckeltjes tot rottweilers, beschouwt ze als gasten van ‘haar domein’ en worden met gepaste afstand begroet. Of deze trouwe viervoeters hier allemaal van gediend zijn is niet altijd duidelijk, daar houdt zij zich in ieder geval niet mee bezig.
Dit zal in de nabije toekomst misschien gaan veranderen. Madelief, maar ook Lola en Suus, weet het nog niet, maar er komt verandering in ons dierenbestand. Wij krijgen namelijk een hond! Zij zullen het niet verwachten, maar ook ik had eerlijk gezegd niet gedacht dat ik ooit een hond zou nemen. Niet omdat ik ze niet leuk vind, ik vind alle dieren leuk en ik vind honden geweldig. Nee, het is de vrijheid die je tot op zekere hoogte kwijt bent. Een kat gaat zijn eigen gang, doet zijn eigen ding en hoef je niet op te voeden. Dit laatste kan je proberen, maar lukt natuurlijk nooit. Ik vind dit leuk, mijn man niet.
Er komt dus een hond! Onze dochters houden allebei van dieren en zijn dol op de katten, maar vinden ons gezin pas echt compleet met een hond. Los van het feit dat ook wij het fantastisch zouden vinden hebben mijn man en ik, praktisch als we zijn, alle voordelen en nadelen tegen elkaar afgezet. Heerlijk, lekker buiten wandelen! Ja, maar ook ’s ochtends vroeg. Hoe moet dit dan met mijn vrijheid? Hoe dan met onze familie? Echt gezellig zo’n huisvriend er bij! Ja, maar hoe gaat dit met de katten?, etc. etc. Uiteindelijk allemaal voordelen, een paar kleine kanttekeningen, maar de uitslag is unaniem positief: we krijgen een hond!
We kijken er ontzettend naar uit, kunnen niet wachten tot hij komt en smelten nu al weg bij de eerste foto’s!
Tot slot wil ik zeggen: hondenmens of kattenmens, laat ik het simpel houden, ik ben een dierenmens.