Juniorconsult
Direct na mijn afstuderen ben ik gaan werken in Amsterdam. Het was een drukke en leuke praktijk. Een aantal dierenartsen, veel assistentes en een groot aantal klanten. Het is bijna niet meer voor te stellen maar we werkten nog met kaartenbakken. Meerdere metalen, grijze bakken naast elkaar, allemaal voorzien van laden met de letters A t/m Z. De kaarten waren op achternaam van de eigenaar gesorteerd en als iemand meerdere dieren had zaten de kaarten aan elkaar geniet. Als een dier zo vaak was geweest dat het meerdere kaarten nodig had, werden ook die er aan geniet.
Op een dag kreeg ik een klant met een hond op consult. Ik pakte de patiëntenkaart en trok een flink dossier uit de bak. De man had meerdere, oudere dieren die al vaak op bezoek waren geweest. Vandaar de stapel kaarten, allemaal aan elkaar geniet. Ik zocht de kaart die bij de hond hoorde, zag de naam en zei, “hé, wat een leuke naam, Rocky 4!” De eigenaar keek me verward aan en zei verder niets. Als ik op dat moment gewoon mijn werk had opgepakt, was er niets aan de hand geweest. Die wijsheid had ik toen nog niet, dus ging ik verder. “U weet wel, die film met Sylvester Stallone”. Geen respons. “Waarin hij moet boksen tegen die rus, met dat blonde haar”. Verbaasde blik. “Waarin hij traint in de sneeuw, al die trappen op rent, die buikspieroefeningen doet….”. De klant in kwestie keek inmiddels zo verbaasd dat ik had moeten begrijpen dat hij de film niet kende. Sterker nog, dat het hem ook niet interesseerde. Ik probeerde nog iets met “Apollo..?”. Helaas geen reactie.
Alsof dit niet al erg genoeg was ging ik het uitleggen. “Een film, met een bokser die, blablabla, …..”. Opeens zag ik de assistente met grote ogen en opgetrokken wenkbrauwen naar me kijken. Zij had mijn verwoede pogingen om mijn favoriete film toe te lichten met een onderdrukte glimlach bekeken, maar kon nu haar lach bijna niet meer inhouden.
Eindelijk sloot ik dit deel van het gesprek af en ging verder met de hond. Zoals ik al zei was het een oud dier, was hij vaak op consult geweest en had hij een flink dossier. Om meer informatie over de voorgaande jaren te krijgen bekeek ik de eerdere kaarten. Op dat moment viel het kwartje en begreep ik waar het mis was gegaan. Wanneer een dier meerdere kaarten had, werden ze genummerd. Rechts bovenaan stond het nummer van de kaart, nummer 1, nummer 2, nummer 3, etc. Rechts bovenaan stond ook de naam van het dier, Max, Tijger, Stampertje of ….. Rocky. Misschien begint u iets te dagen, maar op de vierde kaart van Rocky was het nummer van de kaart achter de naam van het dier komen te staan. “Rocky 4”! Ook dit wilde ik nog uitleggen, maar de assistente begon heftig met haar hoofd te schudden en greep gelukkig op tijd in.
Terug naar het nu. Geen kaartenbakken, geen hele stapels aan elkaar geniete patiëntenkaarten, maar overzichtelijke computers met efficiënte softwarepakketten. De liefde voor Rocky 4 is overigens ook voorbij, al zal die door dit verhaal nooit geheel verdwijnen.
Ik kan terugkijken op een goed 2015, waarin het contact met u en de genezing van de dieren weer centraal stond. Dit maakt het vak mooi. Voor komend jaar wens ik u en uw huisdieren veel liefde, geluk en gezondheid. Tijdens de feestdagen ga ik genieten van familie, vrienden en vrije tijd. Misschien pak ik ook nog wel een filmpje!